Hoe zou het nog met Nora zijn? En waar blijven die blogberichten toch… Lieve bloglezers, hier volgt een volledige update.

Nora voelt zich super. Enkele weken terug had ze last van koorts, en sukkelde ze met een hoest, maar opa Rik zorgde er voor dat ze weer in topvorm is.
Ze rolt op haar buik, en geraakt zelfs soms terug op haar rug gerold; ’t is een beetje te zien in welke positie haar armen liggen, want soms blokkeert ze zichzelf.
Ze smijt ook haar beentjes in de lucht, stalen buikspieren kweekt ze.

Om haar luid te doen lachen moet je de juiste kneepjes van het vak kennen, of beter gezegd de bilkneepjes van tante Hildegard, of de subtiele polskietels die Karl’s oma heeft ontdekt. Karl zelf is dan weer zeer bedreven in de okselzone. Ikzelf ben me aan het specialiseren in het “kiekeboe”spel: ons huis met hoekjes en kantjes is hiervoor een toplocatie!

Ik verlang nu vooral naar de dag dat ze haar armen zal opheffen om iets te pakken of aan te raken… Passief geraakt ze al heel ver, maar nog geen actieve beweging. Nog wat geduld oefenen.

Intussen is de kinesiste, Christina, al een hele dikke vriendin van Nora…ze zien elkaar dan ook elke weekdag, en Nora amuseert zich altijd. Christina is dan ook een superdeluxe, lieve, toffe kinémadam!

Op 23 februari is Nora’s eerste operatie gepland. Haar voetjes worden in de juiste positie gezet. Dit houdt onder andere een achillespeesverlenging in. Doel is dat ze dan na enige tijd in een statafel kan staan, want nu zou ze niet op haar voetjes kunnen staan omdat die te plat liggen.

Nu donderdag gaan we naar Wetteren om nieuwe, op maat gemaakte, handspalken af te halen. (dankjewel mama van Floortje voor de tip!) Al een tweetal maanden heeft ze spalken die door de gipsmeester worden gemaakt. Ik doe ze enkel ’s nachts aan omdat ze er volledig in vast zit, en dus haar polsen en vingers niet kan bewegen. En ze heeft al zo weinig bewegingsmogelijkheden… Overdag vliegen die spalken dus af. Haar nieuwe zullen zo gemaakt zijn dat ze wel nog bewegingsvrijheid heeft.

Verder staat er zaterdag ook een bezoek bij de controledokter voor de verhoogde kinderbijslag gepland. De aanvraag heb ik begin juli verstuurd, en was ergens tussen Brussel, Brugge en Diksmuide verloren geraakt. Gelukkig had ik mijn aanvraag ingescand: een gouden tip voor allen die met administratieve diensten in contact komen…er gaat af en toe wel eens iets verloren…

Als je ons tegenkomt zal Nora waarschijnlijk niet zo happy zijn, want al wie vreemd is wordt getrakteerd op een trillende lip en bloedige tranen… Sommige bezoekers hebben dit al aan de lijve ondervonden. Nora maakt dit zeker nog goed als deze fase voorbij is!

Zo, Nora brabbelt hier nog wat kerstwensen voor haar publiek… en dat we niet meer zo lang meer mogen wachten met bloggen… We gaan ons best doen Norabeer 😉

Groetjes!