Een tijdje geleden had Dokter P. ons de tip gegeven om contact op te nemen met Floortje Van Raemdonck. Ook Floortje is geboren met arthrogrypose. Ze is ondertussen vier jaar. Volgens Dokter P. is de vorm van arthrogrypose bij Floortje en Nora erg gelijkaardig. “Het zou niet slecht zijn om Floortje eens te ontmoeten” zei hij… “om te zien waar we met Nora ongeveer naartoe gaan”.

Zaterdag 17 september was D-DAY! Rond 15u30… Ding Dong! En daar waren ze dan:
Jim (dad), An (mom), Aagje (big sis) en Floortje.

Van de eerste minuut was het er boenk op! Bleek dat Jim ook Graphic Designer is. Qua raakvlak kan dit wel tellen natuurlijk. Van 15u30 tot 19u hebben we koffie gedronken, cake gegeten, gebabbeld over vormgeving (Deuh!), gelachen met anekdotes over ‘The Tragically Hip’ en geconstateerd dat we griezelig veel gemeen hebben, … Maar vooral hebben we ook gekeken naar Floortje en waar zij al allemaal toe in staat is!

Floortje is een superleuke meid! Na een ontdooiingsmoment van ongeveer 5 minuten crosste ze al rond in onze tuin. Na een half uur zat ze boven op onze salon, en een uur later zaten de zusjes al helemaal boven. Fantastisch om te zien hoe Floortje beweegt en speelt!

An zei ons dat het allemaal heel herkenbaar was: de gipsjes, de handjes die naar buiten gedraaid staan, de ooievaarsbeet, …  Ze zei ons ook dat Floortje maar beginnen stappen is aan haar drie jaar. Dus we moeten niet wanhopen als Nora in haar eerste levensjaren nog niet te been is. Floortje heeft spalkjes rond haar voetjes en braces rond haar polsen. Maar zoals je kan zien op de foto mogen die soms eens af en kan ze ook op haar blote voeten rond lopen. Super om te zien allemaal!

Voor ons is Floortje dan ook een inspiratie om door te gaan.
Als Nora dit zou kunnen als ze vier is… Dat zou gewoonweg fantastisch zijn!

Maar voor alle duidelijkheid: Denk nu niet dat het allemaal rozegeur en maneschijn is. Floortje heeft al een lange weg afgelegd, maar desondanks speelt de arthrogrypose haar nog altijd parten. Ze loopt vlotjes rond maar ze staat niet zo stabiel op haar benen als een ander kind. Daarom draagt ze ook een helmpje op de speelplaats. Want als ze valt dan heeft ze niet de reflex om haar handen te zetten. Ook de fijne motoriek in haar vingers is moeilijk. Ze kan al heel wat en er wordt nog steeds aan gewerkt (door Hans Van Laere – Handspecialist), maar het zal altijd zijn beperkingen hebben.

Dus mensen, als je ons nog eens tegen het lijf loopt, denk dan twee keer na vooraleer je uitspraken doet in het genre van “Dat komt allemaal wel goed”. Beter zal het zeker worden… maar allemaal goed komen, dat doet het nooit. Zeg dan liever: “Wat goed om te zien welke vooruitgang ze al gemaakt heeft” of  “Respect voor wat ze al allemaal doorstaan heeft”. Want meisjes zoals Floortje en Nora… die verdienen alle respect.

Nogmaals merci aan Floortje, Aagje, An & Jim om langs te komen. Het was leuk om jullie te leren kennen. Tot gauw! En vergeet me die foto niet te bezorgen hé An 😉

Deze slideshow vereist JavaScript.