Vrijdag was het weer gipsjesdag. We moesten om 15u in het ziekenhuis zijn, maar we waren pas om 20u terug thuis. Het was nogal druk in de gipskamers. Dokter Plasschaert was wederom positief. Nora is soepeler geworden en doet het goed. ‘Zet maar op de blog dat ik dat gezegd heb’ grijnsde hij. Op zich zie je niet zoveel verschil meer tussen de gipsjes. Maar hij garandeert ons dat elk gipsje wel degelijk verandering teweeg brengt. ‘Volgende keer een gradenboog meebrengen hé Karl’ grijnsde hij opnieuw. Mja, ik zal misschien eens op zoek gaan naar de geodriehoek uit mijn schooltijd. Die zou normaal nog redelijk intact moeten zijn, want veel heb ik daar niet mee gemeten 😉

Zaterdagavond zijn we naar Tap & Tafel geweest. Nora heeft ons vergezeld in de Maxi Cosi en heeft ons rustig laten eten. Good girl! Maar ze had nog een verrassing in petto… Toen we terug naar huis vertrokken merkten we dat ons ‘frikkelgatje’ haar stokje tussen haar beentjes had los gefrikkeld. Het resultaat zie je op de foto. ‘If there’s something strange… aan de plaastertjes… who you gonna call?’ Dokter Demoen natuurlijk! Opa Rik bracht zijn ‘alaam’ mee en plaasterde de boel vakkundig weer op zijn plaats. We zullen er gipsmeester Freddy volgende keer op attent maken om het stokje extra vast te steken. Een beetje ‘TEC7’ kan soms wonderen doen.